علائم اولیه دیابت

طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی ، بیش از 200 میلیون نفر در سراسر جهان از دیابت رنج می برند. هرچه هر سال شیوع دیابت و عوارض آن افزایش می یابد ، متخصصان بر اهمیت تشخیص بیماری در اولین زمان ممکن تأکید می کنند.

 

قبل از ابتلا به دیابت ، بیشتر بیماران مرحله ای از پیش دیابت را پشت سر می گذارند. پیش دیابت به عنوان اختلال تحمل گلوکز تعریف می شود. افراد مبتلا به اختلال تحمل گلوکز بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی عروقی هستند. در آمریکا ، از هر چهار آمریکایی بالای 20 سال یک نفر در گروه بیماران مبتلا به پیش دیابت قرار دارد. شرایط پیش دیابتی معمولاً علائم مشخصی ندارد که باعث شود بیماران به دنبال مراقبت های پزشکی باشند. برخی علائم وجود دارد که هنوز هم می تواند در تشخیص زود هنگام یک بیماری قبل از دیابت کمک کند.

 

1. بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند

اگر سابقه خانوادگی دیابت دارید ، خطر ابتلا به دیابت و سپس دیابت به طور قابل توجهی بیشتر است. اگر در دوران بارداری به دیابت بارداری مبتلا شده اید یا حداقل یک کودک با وزن بیش از 4.5 کیلوگرم به دنیا آورده اید ، ممکن است از پیش دیابت رنج ببرید. افراد بالای 45 سال که سبک زندگی کم تحرکی دارند نیز در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند.

2. وجود علائم دیابتی کلاسیک

 
اکثر بیماران مبتلا به دیابت به طور کلی هیچ علائمی ندارند که باعث شود آنها به دنبال کمک باشند. با این حال ، بیمارانی که سطح قند خون آنها به طور قابل توجهی افزایش یافته است ممکن است برخی از علائم دیابت مانند تکرر ادرار ، تشنگی ، کاهش وزن و خستگی شدید را داشته باشند.

3. اضافه وزن

بیشتر بیماران مبتلا به دیابت معمولاً دارای اضافه وزن هستند. علاوه بر این ، اضافه وزن یک عامل خطر برای پیشرفت بیشتر دیابت است. نگرانی بیماران مبتلا به دیابت این است که با وجود محدودیت های رژیم غذایی و افزایش فعالیت بدنی ، نتوانند وزن خود را کاهش دهند.

4. کم خوابی مکرر

افرادی که کمتر از 6 ساعت در روز می خوابند بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت هستند. مشکل خوابیدن ممکن است به دلیل عدم تعادل هورمونی ناشی از اختلالات در سطح گلوکز باشد.

5. ظاهر شدن لکه های جدید رنگ تیره روی پوست

افراد مبتلا به دیابت می توانند به بیماری پوستی مبتلا شوند که به نام آکانتوز نیگریکانس شناخته می شود. در این شرایط ، لکه هایی به رنگ تیره در بدن در ناحیه چین های پوست ظاهر می شود. غالباً گردن ، زیر بغل ، زانو است.

 

مرجع

 

 

آنژیوادم چیست؟

آنژیوادم تورم لایه های عمیق پوست به دلیل تجمع مایعات است. شایعترین تورم در لب ، چشم و اندام تناسلی است. اغلب آنژیوادم با خارش ، بثورات برجسته همراه است که به آن کهیر نیز می گویند.

تورم ناشی از تجمع مایعات در لایه های عمیق پوست می تواند به سرعت پیشرفت کرده و زندگی بیماران را به دلیل افزایش خطر انسداد و انسداد جریان اکسیژن به دلیل تورم در اطراف مجاری تنفسی ، به خطر بیندازد.

علل آنژیوادم چیست؟

چهار نوع اصلی از آنژیوادم وجود دارد که به دلایل مختلفی بروز می کند: ایدیوپاتیک ، آلرژیک ، دارویی و ارثی.

در ایدیوپاتیک علت دقیق ایجاد این بیماری مشخص نیست. به گفته دانشمندان ، می تواند ناشی از عفونت ، استرس ، گرم شدن بیش از حد ، پوشیدن لباس های خیلی تنگ یا نوشیدن الکل باشد.

 
آنژیوادم آلرژیک رایج ترین شکل این بیماری است. اغلب آلرژی به برخی از مواد غذایی یا دارو است. در نتیجه واکنش آلرژیک ، تورم ایجاد می شود که ممکن است در ناحیه گلو باشد و زندگی بیمار را تهدید می کند.

این مطلب از سایت همسرتایم را تا انتها دنبال کنید.

تورم لایه های عمیق پوست نیز می تواند در اثر مصرف برخی داروها ایجاد شود. اینها شامل مهار کننده های ACE ، داروهای ضد افسردگی ، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی است.

نادرترین شکل آنژیوادم وراثتی است که به دلیل ارث بری ژن معیوب است. در نتیجه ، کمبود بازدارنده C1 وجود دارد. از نظر بالینی با تورم پوست صورت ، پلک ها ، اطراف دهان ، زبان ، دست ها ، گردن ظاهر می شود. تورم غشای مخاطی دستگاه گوارش ، دستگاه تنفسی فوقانی ، دستگاه ادراری تناسلی نیز رخ می دهد.

چگونه تشخیص داده می شود؟

در طول معاینه ، پزشک مناطق پوستی آسیب دیده را به طور کامل بررسی می کند و از شما می پرسد که آیا قبل از ظاهر شدن تورم ، غذا یا دارویی مصرف کرده اید. ممکن است آزمایش خون انجام شود و آزمایش آلرژی انجام شود تا بدنبال آلرژن احتمالی ایجاد کننده وضعیت شما باشد.

درمان چیست؟

اگرچه موارد خفیف تر آنژیوادم معمولاً پس از چند روز خود به خود برطرف می شوند ، اما بیشتر داروها به دارو نیاز دارند. در فرم آلرژیک و ایدیوپاتیک ، آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدهای خوراکی برای کاهش تورم و التهاب تجویز می شود.